Ik was klaarwakker. Ik drukte Rhino zo hard mogelijk tegen mijn gezicht. Opeens voelde ik hoe iemand anders Rhino even hard weer weg trok, iemand die sterkere handen had dan ik. Ik schreeuwde niet. Ik liet Rhino los en deed mijn ogen open.
Ze zat op de rand van mijn bed. In het halve donker zag ik haar glimlachen. Ze drukte een vinger tegen haar lippen. Dat was niet nodig, ik kon toch geen woord uitbrengen. Ik staarde maar naar die ogen, naar die magere blote armen, naar die reusachtige bolletjesstrikken in haar vlechten.
Boven ons klonk jans ademhaling. Ze keek omhoog, en weer legde ze haar vinger tegen haar lippen. toen wist ik waarvoor ze gekomen was.
benieuwd naar meer...?
lees dan zeker onze jeugdboekentip: 'MIJN BROER? DE NIEUWE EN IK' van Martha Heesen
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten